Ο Αλέξανδρος πλησιάζει το φιλόσοφο και του λέει:
– Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος.
Ο Διογένης ατάραχος απαντά:
– Και ‘γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και τον ρωτάει:
– Δε με φοβάσαι;
Ο Διογένης απαντάει:
– Γιατί τι είσαι; Καλό ή κακό;
Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. Δεν μπορεί ένας βασιλιάς να πει ότι είναι κακό. Κι αν είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό;
Και αντί να του απαντήσει, τον ρωτά εκ νέου:
– Τι χάρη θες να σου κάνω;
Και ο Διογένης, ξανά με λογοπαίγνιο, απαντά:
– Αποσκότισόν με. (Βγάλε με, δηλαδή ,από το σκότος, τη λήθη και δείξε μου την αλήθεια. )
Αυτό το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, ως απάντηση, μπορεί να ερμηνευθεί και ως:
“Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο”, καθώς οι κυνικοί πίστευαν πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη λιτότητα και τη ζεστασιά του ήλιου. Μη ζητώντας τίποτα από τα υλικά πλούτη.
Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος, είπε το περίφημο:
– Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης.
https://philosophyreturns.gr/diogenis-kai-alexandros/?fbclid=IwAR0O0OOit-IkcpxI195sa7AaV-EEkhjZqOrf7bmHKxMMtIMSpllzOLiNcCI
0 Σχόλια